Netgedichten

netgedicht (nr. 35.119):

Queesteskind II

Het boek lonkt naar mij en
de pagina scheurt in twee,
daar waar de essentie staat
en wordt onleesbaar

De voldoening takelt de kennis
af naar een volgende collaps

“ Nood breekt wet”, zeg ik zachtjes

Ik wacht gelaten de lawine af
en lijm de pagina delen
zorgvuldig weer aanéén

Een symbolisch ritueel om
de goden weer terug te vinden,
Doch de letters tonen zich
slechts half leesbaar

Vraag (?) en antwoord (!):

Ik veronderstel dat ik het zoveelste
queesteskind ben dat
de graalburcht vindt
maar niet kan behouden?

Is dit misschien het antwoord:

“Ik doorleef mijn kennis
tot in de kern der dingen,
Ik kan de pijn wel zingen!”