het treurlied van een decemberroos
het zal zo niet blijven
het donkere oog van winter
dat mij het argeloze ontneemt
en alles doet vervagen
alsof ik je nog nauwelijks ken;
de belofte die je gaf
tussen zwaluwen
en de twee stenen waarop het vervolg
te lezen was, je gedicht onder een bloeiende boom
als een zachte blos op de mijne
op het licht dat neerviel, zonder aarzelen
en dat nu het lot
onder de sneeuwstilte vandaan
haalt
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 7 december 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
ontneemt, mooi gevonden.