Voor het missen van zusjes en broers
Onze reis nam zijn start in dezelfde haven
en we dansten een tijd op dezelfde zee,
onze ogen gericht op dezelfde verte
en dezelfde golven namen ons mee.
Soms waaide de wind ons naar andere oorden,
ver van elkaar en van waar het begon,
maar we wisten elkaar in dezelfde waters,
want we zeilden nog steeds in dezelfde zon.
En als wolken die zon van ons kwamen bedreigen,
dan voeren we weer even met elkaar mee,
want jij wist mijn angst voor de storm van het leven
en ik, dat jij bang was voor het diepst van de zee.
Maar soms worden stormen woeste orkanen
en de zee blijkt soms dieper dan het donkerste blauw
en we wilden zo graag naast elkaar blijven varen,
maar de wind stuwde mij steeds maar verder van jou.
En nu dans jij voort op heel andere zeeën,
ver van elkaar en van waar het begon,
maar ik wens dat je strandt in een veilige haven
en ik weet dat je rust in een warme zon.
Inzender: Gust Adriaensen, 10 januari 2011
Geplaatst in de categorie: overlijden
C.