't beestje in de mens
Door het kleinste hoekje van de kamer
kruipt een kriebelend klein beestje
misschien wel onwetend van het feit
dat zijn oude boomgaard
is vervangen door kille stalen buizen
voor ons, o, zo warme huizen
waar we eten, drinken, lachen en huilen
voor hem, vlakten zonder horizon,
kilometers lang, met daarachter
een Berlijnse snelweg
de muur die hem achteloos scheidt
van het bos dat ons zo verblijdt,
op zijn tijd.
Vanuit mijn hoge hemelbed
kijk ik neer op het nietige wezentje
als een machtig monster
bepaal ik het lot van zijn korte leventje
mijn voetstappen naderen, de vloer beeft
wie weet hoe lang hij nog te leven heeft
maar gezind van goede genade
zal ik zijn lijfje sparen
Hij zou me moeten bedanken
Het kleine mormel
Dank u God.
Geplaatst in de categorie: filosofie