't beestje in de mens

Door het kleinste hoekje van de kamer
kruipt een kriebelend klein beestje
misschien wel onwetend van het feit
dat zijn oude boomgaard
is vervangen door kille stalen buizen

voor ons, o, zo warme huizen
waar we eten, drinken, lachen en huilen
voor hem, vlakten zonder horizon,
kilometers lang, met daarachter

een Berlijnse snelweg
de muur die hem achteloos scheidt
van het bos dat ons zo verblijdt,
op zijn tijd.

Vanuit mijn hoge hemelbed
kijk ik neer op het nietige wezentje
als een machtig monster
bepaal ik het lot van zijn korte leventje

mijn voetstappen naderen, de vloer beeft
wie weet hoe lang hij nog te leven heeft
maar gezind van goede genade
zal ik zijn lijfje sparen

Hij zou me moeten bedanken
Het kleine mormel

Dank u God.

beestje god mens

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 117