waar water eindigt
er rolt leven naar het droge zand
ze krult rond golven in haar zilte spoed
te willen zingen uit een dode schelp
hoger, boven witte duinen, struint een meeuw
de toppen tot verwaaide dromen
in mijn hand een lieve bloem
ik noem de wereld kleiner dan mijn eindeloze
schreeuw
om dichterbij te komen
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 26 april 2011
Geplaatst in de categorie: emoties