oude man
hij stond en groette de viooltjes
zachter ging zijn zucht langs lieve namen
in een duister gemoed- de dagen telden niet meer
zijn liefde wel, dat gold
en bracht zijn ogen terug naar nu
ik stond in mijn respect
liet een glimlach boven drijven (zonder schroom
verviel ze tot mijn warme woorden)
toen de zon wat mooier scheen verdween
zijn droomloze blik
zo stonden we
hij en ik
de middag bracht wat bloemen mee, de wind
vervormde bomen
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 7 mei 2011
Geplaatst in de categorie: emoties