Netgedichten

netgedicht (nr. 39.218):

Een onbekend venijn

de fik moet
in de stapel hout
brand maar heksenvuur
ik krijg het koud

vlammen laaien
rond de pop
die is gestropt met
staken door het hart

dat vastgepind
geen kansen krijgt
om nog te slaan en
aan de haal te gaan

toch lekt magie
houdt ogen in de ban
van mysterieuze krachten
die op ontsnappen wachten

een onverhoedse wind
slaat op het vuur
sliert vonkenregens
wild in het rond

kijkers schrikken
van een onbekend venijn
dat bezit neemt van
hun lijf in helse pijn

de heksentoer
heeft niet gefaald
de dood heeft haar
ook nu weer niet gehaald