familie
en zie
daar zijn we weer tezamen
om de afstand af te leggen
met een steeds zwijgzamere verbeelding
misschien zullen we weer vertrekken
en verder leven
achter het gebarsten raam
van de stamboom
het schateren hebben we immers
achtergelaten in kinderlijven, geen kus meer
die nog vruchten schudt
uit het koele water dat tussen ogen
grenzen trekt
het schreien is opgehouden
het verlangen ook
luister je ?
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 1 juni 2011
Geplaatst in de categorie: psychologie