Hij die mijn ogen spiegelt
’s Nachts,
in een vonk naar genegenheid
houd ik mij verborgen voor een stroef ontwaken
van de dag
Soms kleden warme woorden mij
als mijn naakte ziel er verloren staat
verkleumd, stil en aangedaan
dan is mijn huid als blank hout
onder een schors van levensvragen
is mijn lijf als een ivoren toren
in een landschap van illusies
beweegt mijn geest
zich onophoudelijk als het kompas
naar wat was, wat is en wat gaat komen
naar hem die mijn ogen spiegelt...
die mijn ogen dompelt
in een roerloze zee
van het wonderschone
wachtend
op het geluk dat besloten ligt
in het voorportaal van zijn uitverkoren liefde
en legt hij zich sierlijk
uitgestrekt over mijn bloemende ziel
in een nevel van verleidelijkheid
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/
Schrijver: Irmlinda de Vries, 13 juni 2011
Geplaatst in de categorie: liefde