Wat onder is, komt boven
Iedere zucht
wordt breed uitgemeten
in een te nauwe context
Peinzend
schrijf ik “ zelfbezinning “
in ledige hoofden
Hun woorden schreeuwen
op de blinde muur
die zij steen voor steen bouwen,
liefdeloos
Zij donderen
als jaloezie hen messcherp souffleert
en zij zachtmoedigheid verwoesten
Als kleinzerige dwazen
verbranden zij een levende Aarde
in een golf van disrespect
Ben ik de gek
die zich noch moeite, noch pijn bespaart
om van haviken duiven te willen maken
en over klein en kwetsbaar te waken
in een overvloed aan liefde?
Ja, want mijn geweten roept mij in zijn heilige toorn...
Geplaatst in de categorie: maatschappij
Prachtig schrijven Irmlinda.
raak gedicht...