Netgedichten

netgedicht (nr. 40.273):

betreden

de wind had mijn bloemen afgepakt
geknakt
lagen ze verspreid, in tijdloos
verder dromen

onder versgevallen blad droogde slechts
wat oude aarde

over oude bomen viel het licht fel in een gat
opnieuw geopend door de harde kern
van wat ik ooit verloren had

in de tussentijd van nu vergeef ik al mijn pijn
tot aan de witte draden van het hoge zijn
dat ooit zo droef

mijn langgerekte paden groef