wind
zelfs de vogels dwarrelen
hun witte buiken beurtelings gekeerd
in lichte flitsen kleurt de zon, vrij spelend langs het dons
geen waterkou rond zachte vleugels
boven bomen hangt het aardse van de weg
daaronder schemert schaduwleed
in krullen
rond de oudste stam
er blaast een zucht, tot lucht gekeerd
en bladeren vereren thans een storm vol pirouettes
nooit geleerd
maar altijd in de levensdans van nu
draag ik gebogen dagen
en ik proef
het wijnrode grand cru van diepe levensvragen
Zie ook: http://switilobi.nl
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 25 november 2011
Geplaatst in de categorie: emoties