Dode egels op het grind
Er is geen poëzie meer
in dit land van verzoute
grond onder eeltige voeten
Er zit geen schwung
in de woorden, in tijden
van sociale duisternis
Het lijkt alsof de mens is
weggelegd, alsof de bierkaai
tegen een ziekte vecht
Er is geen calamiteit
onopgemerkt gebleven
Er rust op dit land slechts
het pruilen, het meesmuilen
van menig dagblad
Er is geen poëzie
in de mond van een
pestend kind
Er deint geen wals
op de stroeve aarde
en het genadeloos grind
waar men de geur
van reukloze rozen
en dode egels vindt
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com
Schrijver: Irmlinda de Vries, 12 oktober 2012
Geplaatst in de categorie: maatschappij
Bijzonder gedicht Irmlinda.