verwintering
dwars door ledematen duurt mijn pijn
nog langer dan de scherpte van een mes
de wind snijdt…
onzichtbaar weggewreven tussen
sparren en het leven dat zijn dagen telt
kou velt vele vormen
in mijn wollen normen schuilt de zwarte nacht
hij had gewacht op dat, wat immer weer
dit leed meebracht
gezoet met licht, gezouten door een witte maan
gezocht door duizend sterren
van verre glanst jouw lach
en dichterbij verwacht een lied te zingen
voor een nieuwe dag
dat mag ook, want ik heb toch ooit geweten
hoe de uren hoger gingen dan
wat nimmer stijgen mag
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...t.php?fotogedicht=verwintering
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 26 december 2012
Geplaatst in de categorie: emoties