inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.406):

Ik blijf mijn eigen raadsel

De hemel vouwt zijn sterren naar de wijzers van de tijd
in blauw gesluierd licht trekt grauwheid er haar nevels op
en draagt de lucht de aarde


Dit is de gang van zaken wanneer ik overdenk:


Ik ben als weltschmerz die het duister haar façade geeft
die achter verdroten ogen woekert
die troost zoekt in schone kunsten
onophoudelijk, rusteloos

Ik ben de stem die mij tot stilte maant
de kans waarin de tijd verstrijkt
waarin ik werkelijkheid van waan
niet meer te onderscheiden vind

Ik ben als menig dissonant
als zuurgraad in een zoet gebaar
die smaak geeft aan wat niet geneest
aan hen die dit herkennen

En als mijn leven over gaat
m ’n blik niet langer spreken zal
de ziel mij niet meer bijeenraapt
maar zwijgt in alle talen

blijf ik mijn eigen raadsel...


Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl

Schrijver: Irmlinda de Vries, 17 juni 2013


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 348

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Naam:
K.Borgdorff
Datum:
25 juni 2013
'Ik ben als menig dissonant
als zuurgraad in een zoet gebaar'
Daar zou ik in de toekomst meer van willen lezen!
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
18 juni 2013
Jouw grijze weltschmerz uit zich in kleur -rijke prachtige taal .
Naam:
Martien Montanus
Datum:
18 juni 2013
Jouw krachtige blik en dito woorden blijven spreken!
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
18 juni 2013
Er blijft altijd iets van een raadsel achter Irmlinda,
maar antwoorden die we wel vinden kleuren het leven.
Naam:
Edwin van Rossen
Datum:
17 juni 2013
Mooi eigen geluid. Boeiende overdenking.
Naam:
Pama
Datum:
17 juni 2013
Soms herkennen we ons in een ander mens en zijn verbaasd over nieuwe en versleutelde dingen die we zien. . Mooi weergegeven Irmlande
Naam:
kerima ellouise
Datum:
17 juni 2013
er wonen wel duizend 'ikjes' in ons...maar zuurzoet geeft een mooie balans :-)
Naam:
Thomas Koppelaar
Datum:
17 juni 2013
Email:
tkoppelaaryahoo.com
Lieve Irmlinda laten wij samen de raadselen ontrafelen maar altijd zullen er zoals Rainer Maria Rilke ook dicht kamers blijven die we niet kunnen betreden of boeken die we niet kunnen lezen....

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)