zeezijde
(waar ik water raak; mijn tenen in gebogen stand)
vijf maal twee
en zilt verdwijnt de nacht naar achter
spoorslags, nu dit jaar een tiende telt
ik mis
ze is
toch ook weer niet, maar altijd dichterbij
dan oude wonden
waar wij stonden staat nu stil
een ander huis
nu zoek ik troost -in zoet gekabbel
zachtjes, tot het strand mijn laatste tranen raapt
aan de einder gaapt het zwarte gat
dat immer in mijn dromen
slaapt
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...dicht.php?fotogedicht=zeezijde
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 13 juli 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie
en wat een mooi slot...
Mooi!