Netgedichten

netgedicht (nr. 49.190):

ongezien

men zegt
dat ik zwart schrijf
en zo is het ook

hoe lang nog, vraagt
een ander

de woorden slaan
mij koud om het hart

ik ledig het hoofd
om het zichtbare niet te verwarren
met het onzichtbare

zwart op wit

ergens middenin houd ik
een regenboog tussen vingers

voor wie dichter wil komen
op te droge grond

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/vlinderwindekind/

Schrijver: kerima ellouise, 17 september 2013

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: individu

ongezien

4.0 met 8 stemmen

224

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: Edwin van Rossen
Datum:: 18 september 2013; Verrassend schrijven weer.

Naam:: geeraardt
Datum:: 17 september 2013; Ook zwart heeft zo zijn nuances, als je achter de kleuren langs kijkt...

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 17 september 2013; En ik zie die letterregenboog, in zonnewoorden die zwarte inktdruppels weten te kleuren...Zo dichtbij, zo mooi.

Naam:: Pama
Datum:: 17 september 2013; Op droge dichters grond zullen regenwoorden kiemen om verwelkte kleuren te vernieuwen. Mooi gedicht.

Naam:: julius dreyfsandt zu schlamm
Datum:: 17 september 2013; prachtig gedicht

Naam:: wietlinger
Datum:: 17 september 2013; zwart is geen kleur, maar is eeuwig. wit is een mengelmoes van alle kleuren samen. zwart en wit kan je hier soms lezen.

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 17 september 2013; dank voor zo dichtbij...voor het delen van het triest mooie en voor het spannen van de regenboog!

Geef je reactie op deze inzending: