herfststerfte
in zijn gebogen geel
doorstaat de berk het allerlaatste licht…
de nadag nadert, bleek
en oeverloos gezwicht in witte windsels
rond een oude stam
geen gram gehaald, doch zon
verschaald op dorre takken in
het stijgen van de maan
hij moet gaan – de herfst – hij kon
gekerfd in stugge bomen en
de dromen van een kind
niet langer naast
de winter staan
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f....php?fotogedicht=herfststerfte
Schrijver: switi lobi, 3 december 2013
quicknet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: psychologie
herfst 3.0 met 7 stemmen 
191
191
Geef je reactie op deze inzending:
En met trage vleugelslagen klapwiekt als een
spookachtige geest de uil door de grijze nevel
tot ook hij samen met de herfst verdwenen is.