het dode stuk van de rivier
vreemd is het gelaat
van de nacht
en als losgeraakte touwen
stromen twee rivieren
regen is wat er liggen blijft
lakens alleen gelaten, in de nabijheid
van morgen
ik herken ze niet
en de stappen die ik zet
ter hoogte van jouw ademhalen
sterven bij leven
ontheemd tot op het laatste woord
wie zal nog de oevers zien
uit dode rivierarmen knopen maken
Zie ook: http://www.youtube.com/wa...v=V9o7LYvpC8Q&feature=youtu.be
Schrijver: kerima ellouise, 3 juli 2014
Geplaatst in de categorie: psychologie