van volle leegte
mijn holle buik droeg niets meer
dan de angst om hem
alsnog
te gaan verliezen schreef met
duizend rimpels al mijn angst in al mijn zorg
ik vloog met harde vleugels
langs
het einde van de nacht, liet waken
onbedacht veel scherper zijn, want pijn
strekt uit tot aan
voorbij de dageraad, die woordeloos
doch ingesproken opstaat
uit de dood
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...gedicht.php?fotogedicht=leegte
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 30 januari 2015
Geplaatst in de categorie: psychologie