(s)ober
het zijn de gezichten die
je steeds weer ziet, ze kijken min of
meer voorbij
het jouwe glimlacht voordat je ’t weet
met soms een afgemeten groet die
roet in ’t eten gooit, je bent er lang
niet altijd op bedacht
iedere stoel bewaart zijn zitting voor
een welkome gast
tast toe en bedaar
bewaar de restjes voor de armoe
van het laatste schrale jaar
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...ogedicht.php?fotogedicht=sober
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 20 februari 2015
Geplaatst in de categorie: psychologie
je maakt de wereld daarmee mooier.
Met herkenning gelezen.