Netgedichten

netgedicht (nr. 54.602):

Het podium der stilte

ik ben een der spelers
op het grote wereldtoneel
kijk naar mijn buren
ook zij spelen mee

ieder draagt bloemen
gerangschikt naar smaak
we delen lachen en groeien
in woordloze samenspraak

het voelt als eigen
in een decor zonder end
we raken en begrijpen
omdat ieder elkaar kent

in een massa zonder geluid
spreekt op het podium der stilte
het nieuwe leven zijn eerste
woorden in lichaamstaal uit