Netgedichten

netgedicht (nr. 55.267):

Niet meer dan een minuut

Ik sta naast je
de blik verneveld
door de innemendheid
van een vreugdetraan
mijn hart
razendsnel ingesponnen
als een prooi
om nooit meer los te komen

ik bid een wonder
dwing geluk
wil schreeuwen
en mezelf tonen
de tijd
in glazig blauw verstoppen
wakker worden
en niet langer dromen

dan wordt de afstand groter
lichtvoetig van mij weg
alle gratie stelend
in schoonheid
van mij heen

blijf je alsmaar volgen
veel verder dan het kan

tot je oplost
aan de einder
tot je oplost
in mijzelf

sta ik te trillen op mijn benen
en jij?
jij weet hier niet eens van.