aandoening
zo op het oog
niets aan de hand
ze was blij
een glimlach
tussen haar verhalen
op een aangezicht vol
zachtheid
in verwondering
nabij
drie dagen later
opgebaard in rauw verdriet
mijn liefde liet niets
te wensen over
slechts een afgrond
boven
stilstaand water
pas na jaren bleek
een leek als ik
meer dan artsen te begrijpen
het rijpen van de gedachte
dat haar aandoening
adembenemend
simpel was
men hoefde haar slechts te vinden
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...cht.php?fotogedicht=aandoening
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 17 maart 2019
Geplaatst in de categorie: verdriet