de dag een bloem
mijn schaduw werpt een licht op de dag
ik ben opgestaan, en onder mijn lakens gekropen
wakker werd ik in een droom
vijf kinderen had ik, en stond aan het hoofd van een warm gezin
maar zo werkelijk als de nacht, wordt de dag nooit
geluk is een zwerende vinger; je weet dat het overgaat
maar de kwantummechanica verpestte het voor je
deeltjes, mensen, ze gedragen zich niet zoals je verwachten mag
is het een weeffout, of ben je gewoon gek?
mijn schaduw blijft licht op de dag werpen
tot ik hem pluk, tot ik hem pluk
Geplaatst in de categorie: individu