Netgedichten

netgedicht (nr. 75.615):

Aards laatste uur

ik zag hoe jij
zeeën kuste
met de harde
hand van graniet
en basalten rots

hoe jij in
warm tropisch
blauw op witte
stranden rustte
in naakte trots

jij wond
winden om je
vinger in het oog van
de orkaan waar jij
je ongeremd liet gaan

toch heb ik ook je
tranen gezien over het
verlies van synchronie door
de natuur in de entropie
van aards laatste uur