Netgedichten

netgedicht (nr. 80.312):

Sprekende mimiek

het was moeilijk
om het leven
uit je hand te
kunnen lezen
hoofdletters
maakten hun
eigen diep
liggende lijnen

in die ruimte
kon verwerkt
verdriet zonder
pijn langzaam
verdwijnen toch
overlapten zij
elkaar en werden
er grenzen gesteld

want juist voor
emoties waar
je maar amper
de vinger op kon
leggen was uiterste
subtiliteit een
noodzakelijk
eerste vereiste

ik voelde de
concentratie
van jouw
meekijkende
vingers die de
sprekende mimiek
in je gezicht
feilloos liet zien

wij hebben de
conclusies samen
gedeeld met een
zucht van mij
en de heerlijke
lach van weten
en meteen weer
vergeten van jou