Nova

Onlangs heb ik jouw immense stilte ontmoet
die als een snaar trilt tussen de uitgestorte tranen
Hun kleurloos en leegte biggelen langs de bleke wangen
waar zij stuk voor stuk een donker grauwe lucht zullen opvullen.

Herinner me nog goed de tijd waarin wij dromen
deelden net zoals vele glimlachjes, lachjes en strelingen
waaruit vonkjes van hartstocht, liefde en verliefdheid ontstonden
Het verlangen met brandende lichtvlammetjes, ongezien en onmeetbaar.

Toen ik jou zag, liet je mij verdrinken in jouw ogen
Hoe aantrekkelijk ze ook waren, telkens lieten zij het hart
sneller en beter kloppen, bewegingen op zacht klinkende muziek
Echo van jouw stem blijft nog even hangen tot wanneer ze zal uitdoven.

Elke avond kijk ik naar boven, de hemel waar je als een
ster waakt over mij, een onvervalste hoop om jou terug te zien
Een schittering die je niet zomaar laat gaan, zelfs niet mag vergeten
O Nova, je bent gekomen en weggegaan, dragend onze tedere ontmoetingen.

Biografie van deze schrijver

Nova

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 72