Netgedichten

netgedicht (nr. 82.515):

Hun witte banen

ze strakten
hun witte banen
met vleugels
en motoren
pas later kwamen
gedachten en
spanningen erbij

als uitlaat van
hun geestelijke
activiteiten in
krullende wolkjes
nog lang in het
zog van hun vaart
tot zij verwaaiden

uiteen geblazen
door de maalstroom
van wind op grote
hoogte die langs de
aluminium huid hun
vertaalde woorden naar
alle windstreken zond