Morgenrood
de tijd is de wind die blaast
en uitsterft in donker water
een gaan zonder terugkeer
het onoverwinnelijke valt uiteen
een gaai vliegt krassend langs de takken
uit het ijzer dwarrelen vonken neer
het geruis van koude populieren
een zwarte sluier strekt zich uit
over de aarde en bedekt haar
met bitter as uit de wolken
kruiken gevuld met zout
liggen in de uitgestorven straat
ik sla je boek open
het morgenrood hult zich in mij
27 maart 2024
xs4all.nlGeplaatst in de categorie: individu
Tussen 3.0 met 4 stemmen 
114
114
Geef je reactie op deze inzending:
in dat rood
de netten uitgeslagen!
Sie schauen so tröstend nieder:
Hat dich die Liebe so kleinlich gemacht,
Die Liebe,sie hebt dich wieder.
Auf grüner Linde sitzt und singt
Die süße Philomele;
Wie mir das Lied zur Seele dringt,
So dehnt sich wieder die Seele.
Heinrich Heine