Netgedichten

netgedicht (nr. 82.916):

Zijn voetstuk

en weer kortwiek
ik spastisch
mijn balans kent
geen evenwicht
tussen vallen
en opstaan

het is gaan
tot de dood
erop volgt
toch heb ik
barricades om de
vaart te vertragen

weer even tijd
om bij zinnen
te komen voordat
de realiteit
van mijn dromen
effect sorteert

en ik alsnog
probeer te
ontsnappen
uit het overschot
dat mijn stof
gedragen heeft

dat lange tijd
mijn hemel
is geweest
voordat mijn
ziel uiteindelijk
van zijn voetstuk viel