Een paar passen .....
Boven op het grillige duin
kijkt zij uit over verleden
ziet in een mist van tranen
de vele gouden randjes om de
grijze wolken en strekt haar
handen uit richting horizon
verward door golven van de tijd
verdwijnt ze langzaam in de
ondergaande zon, de laatste
schaduw veegt het licht uit
beide ogen terwijl haar mond
geluidloos krijt in het ledige
ze slaat de armen om haar
schouders en probeert vast
te houden wat verloren is
wanhopig klauwen haar nagels
haar lichaam, ooit geliefkoost
en heftig bemind, nu gestrand
nog maar een paar passen
verwijderd van voorbij...
Geplaatst in de categorie: verdriet