Netgedichten

netgedicht (nr. 5.476):

handen die me groeten

moet ik de zegeningen tellen
die de tijd aan mijn verblijf
geregen heeft heb ik eigenlijk
wel ooit bewust geleefd

handen die me groeten
de verwondering in ontmoeten
ogen die in liefde naar me keken
ben ik kleine dingen soms vergeten

waren ze niet van belang of
plakte ik ze achter het behang
laat ik de balans opmaken
van de dingen die me raken

samenzijn staat bovenaan
daar ben ik altijd voor gegaan
strelen koesteren en beminnen
straalt bij mij intens van binnen

elkaar tot mensen maken in
ontdekken van talent en gaven
die in vrijheid te beleven dat had
ik zo graag aan iedereen gegeven