Netgedichten

netgedicht (nr. 5.784):

stierf met je de laatste pijn

gebroken takken
stervend blad
de helling die
zijn hoek vergat
toen jij
de horizon
zag buitelen

houvast dat brak
zijn wortels
niet meer had
en meeging in
de schreeuw die
eindeloos weerkaatste
in de sneeuw

ik zag je ogen
toen de val
je brak
het weten dat
je niets meer had
die blik kan ik
maar niet vergeten

ik zag het weten
dat je overgaat
het leven hier
zo ongewis verlaat
ik kon niet bij
je zijn maar stierf
met je de laatste pijn