Netgedichten

netgedicht (nr. 5.863):

blijven buien waterdicht

mijn jas
die past maar net
schudt de wind aan panden
beven binnendijkse landen
blijven buien waterdicht

ik breek rotsen
splijt de bergen
jaag met grof geweld
massa's water door de perken
tot de kruin van jonge berken

ik barst van energie
maar moet zo
af en toe meanderen
de richting iets veranderen
door jouw granieten wil

ik vloedgolf
over uiterwaarden
heb mijn vrijheid tomeloos lief
weet dat mensen hier niet aarden
wonen in mijn jas kan zomaar niet