Sonnet van Eindig- heid
Het lijkt voorbij; een droom te licht bevonden,
de ogen staan weer flets, het leven draait voorbij.
Het vlees geneest soms snel van alle diepe wonden,
maar de geest loopt er nog rompverloren bij.
Het is zo anders, zonder je te kussen.
Ik ruik je lichaam, maar ik mis je ziel.
Diep in mijn binnenste voel ik me ertussen:
was het een levensgrap dat ik ooit voor je viel?
Hoe zwaar loop ik nu met het hoofd gebogen
op plekken waar ik vroeger vrolijk sprong.
Is alle liefdestaal misschien wel sterk gelogen:
ik pers moeizaam wat woorden uit mijn long.
Het is voorbij, ik voel het zeker
en drink daarom de bodem van de beker.
Geplaatst in de categorie: ex-liefde