Netgedichten

netgedicht (nr. 6.089):

Verveloos, doch warm .....

De deur naar de toekomst staat
op een kier, verveloos knipoogt
zij mij spontaan een warm welkom
toe en ik antwoord met een lach

ik pak een van mijn sleutels
en open de laatste deur, aan
het eind van een hele lange,
maar oh zo verdrietige gang

Ik ga de trap op naar boven,
de vele treden kennen even
zovele verhalen, die in de loop
der jaren langs gelopen zijn

Mijn eerste gang is naar het balkon
en ik adem de lucht in van de buurt
waar ik ooit geboren ben, ik reik
mijn armen naar de hemel en omarm

in een stil gebed mijn toekomst
die licht zal zijn, terwijl mijn
tranen de schade inhalen van de
laatste maanden, kijk ik om mij heen

en zucht een klein beetje geluk,
een heel klein beetje maar .....