Netgedichten

netgedicht (nr. 6.158):

Bijna wit .....

Met langzame streken
strijk ik het verleden
van de muren en fluister
zachte woorden van liefde

weerkaatst door het felle
zonlicht, ontvang ik die
éne straal en lach heel
stil de dagen voorbij

elke lijn of rimpel zoekt
in het leven haar weg naar
gehuilde tranen, sneeuw veegt
wit in de vroege ochtend jouw

naam in ijspegels langs
de dakrand, wanneer de zon
zacht naar boven loopt smelt
ook de laatste letter ...