Beide voeten in het donker
De nacht dempt elke kleur
en zwart het witste wit tot een vermoeden
ik verschuil me moeiteloos in ’t veld
onzichtbaar voor een ongewapend oog
terwijl ik niets heb te verbergen
een motor jankt de nacht in
ik meet de afstand groot
voorbij de eindigheid
blind geworden door de duisternis
neem ik wat stippellichten waar
als aardse vonken
urenver
veel uren ver
misschien nog verder
maar dat is niet te zien
Geplaatst in de categorie: tijd