De droom van Auschwitz
De treinen zijn lang weggerot
toch rijden zij nog elke nacht
hun gruwelritten naar de dood
Het schrille kermen van de remmen
de stemmen, och…, ze zijn verstomd
maar klagen luidkeels nog hun nood
De barakken staan verlaten
muren uitgemergeld overeind
diep in geleden pijn gestoken
De ovenpijpen zijn kapot
als rook in dromen opgegaan
van hen wiens leven werd gebroken
De deken van de tijd bedekt
het oog voor bergen blote lijven
gewassen door verstikkend gas
De wreedheid van de macht
of hoe naakt een mens kan wezen
weet enkel hij …
die in kamp Auschwitz was
Geplaatst in de categorie: actualiteit