Ommuurd .....
De ijzige stilte in haar
zwijgt in alle talen,
bevroren woorden zoeken
geen plek, zelfs de lach
sterft in het harnas
wil zij dan spreken,
ooit, die ene morgen
of was het gisteren,
toen zoute lippen
barsten door het weten
sprak ze geen stilte meer
en vloeide woede door
dichtgeslibte aderen,
die laatste steen heeft
geen specie meer nodig
Geplaatst in de categorie: woede