Netgedichten

netgedicht (nr. 6.783):

in bijna bewogen gordijnen

ik voel magie
in bijna bewogen gordijnen
weet je daar thuis
in mogelijk verschijnen

je bent mysterie
kijk naar je raam
zie niets bewegen
lees wel je naam

je licht in het donker
een schaduw te veel
is even een domper
dacht je alleen

je rust in het ochtend-
ontwakende huis
groeit zacht met de zon
in een vogel die fluit

ik ken je magie in
een glimp van bewegen
hoor soms jouw steelse geluid
weet je voor even aanwezig