Netgedichten

netgedicht (nr. 6.989):

je handen sterven later

je handen weven een verhaal
de vingers zijn
emoties aan het vlechten
hoofdpersonen vechten
maar niemand wint

je ogen zijn gekluisterd
aan het spel
je aandacht is geboeid
ziet blikken die
snel kunnen doden

je hoofd laat schimmen vrij
met duistere gedachten
ze ondermijnen fantasie
betoveren de goede krachten
en overheersen met magie

stemmen schreeuwen
gedachten flitsen schimmen
de wereld is los zand
verslippend door je vingers
je voelt hoe alles brandt

zwicht en doet je ogen dicht
je handen sterven later