Netgedichten

netgedicht (nr. 7.185):

Rits dicht

Kom maar
dan vouw ik
jouw angst dubbel
scheur het doormidden
en deel leven

wanneer jij het dan
in dat donkere jack
stopt en jouw handen
gestoken in de zakken
het duister zoeken

misschien, ja heel
misschien vind je
daar dan diep verborgen
nieuwe hoop zonder
dat de rits pijn
buitensluit

ik wandel even
met je mee en
geef je mijn lach
op dat gevlochten
pad, sluit mijn ogen
en denk sterren
dansend langs de
tweede trap naar boven

Schrijver: metha, 9 mei 2005

methaoudshoorn

msn.com

Geplaatst in de categorie: liefde

Ritsdicht

2.0 met 5 stemmen

436

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: metha
Datum:: 25 mei 2005
Email:: methaoudshoornmsn.com; Nee dat was niet de bedoeling. Dit "gedicht" mag dan misschien geen poezie zijn, voor mij zegt het alles en de lezer mag/kan eruit halen wat er misschien inzit.
Dank voor jouw reactie.

Naam:: jmz
Datum:: 11 mei 2005
Email:: Prachtig, gevoelig, teder. Een echt gedicht. Klein puntje dan. Als ik mij verstout tot spreekbuis van de meerderheid van de zwijgende mannelijkheid, dan valt ons een zekere geslotenheid op, ondanks uw bruis. Voorts: worden fatsoelijke vakken- en zakkenvullers bij u niet gestigmatiseerd tot zakkenrollers? Of uitgelokt?

Geef je reactie op deze inzending: