toen krom niet wilde deugen
ik heb chaos ontmoet
in ogen die bedrogen
hoorde hoe de waarheid werd
verkracht in woorden fluweelzacht
streek glad
maar voelde tegenvleugen
sprak recht toen
krom niet wilde deugen
de transparantie
valt in scherven
we weten allebei dat liefde
langzaam haat zal erven
nog plooien we
en strooien zand in
tanden die al knarsen en
tot stilstand zullen komen
het eind van onze dromen
komt in zicht als iedereen
zijn doopceel licht, chaos heeft
ons naar de werkelijkheid gelift
Geplaatst in de categorie: liefde