Netgedichten

netgedicht (nr. 7.434):

ik droom je in de glazen bol

ik was alleen
en veilig door
een horizon met bergen
ik toverde
mijn beelden overal

ze waren
breekbaar en doorzichtig
ik leefde
heel voorzichtig
in mijn glazen huis

ik speelde
in het rijk der schimmen
brandde me
aan passie in
de hel daarbinnen

mijn tranen
zijn voor jou alleen
met woorden schiet ik vol
in zinnen kan ik jou beminnen
ik droom je in de glazen bol