Netgedichten

netgedicht (nr. 7.692):

omschepping

ik laat mijzelf vloeien
over een huid van gedachten
het streelt de lijnen
van het zachte verwachten
naar hopende mildheid
die de zuiverheid verfijnen

ik laat mij glijden
over brandende zuchten
verlos de hitte van
zuigende verliezen
om de immer resterende as
te mijden
niet meer te duchten

ik zweef over dromen
die van overdag
het geeft genoegen
van lichte tinteling
ze mogen er komen
scheppen allengs bij mij
een beeldige verwondering