Donswonder
Sprak jij eerst nog de taal
van vriendschap terwijl de
dag langzaam overging in
het onzichtbare van de nacht
gaf jij zacht nog een teken
van leven tussen zinnen ooit
geschreven in een handomdraai
met een lichte toets van toen
nam jij liefde in een warme
omhelzing en raakte heel even
gisteren aan terwijl we beiden
wisten dat morgen onbereikbaar was
droom jij nog wel eens achteruit
zonder dat de ochtendstond weer
roept dat er een nieuwe dag
ligt te wachten op vandaag
of raak je net als ik datgene
aan wat niet meer te vatten is
dat ene lege kussen, nee niet
gevuld met dons maar met ongeloof ?
Geplaatst in de categorie: emoties