Netgedichten

netgedicht (nr. 8.066):

herinner me het glooiend geel

ik herinner me het glooiend geel
waar jij zo open was, nog heel
waar ik jou bloemen bracht
die ons wekten met hun pracht

de druiven bleken wranger
dan hun rode kleur beloofde
we waren zo verliefd dat we
nog in elkaar geloofden

ik heb je niet gezien
toen je mijn tranen droogde
je hebt mijn hand gepakt
toen drank mijn pijn verdoofde

de wijngaard is verwilderd
de helling minder geel
je blijft voor mij een vreemde
die ik helaas met velen deel